آموزش و پژوهش در محیط معماری

چكيده :

    اجراي روش هاي مناسب در طراحي ساختمان كه با اقليم محل هماهنگي داشته باشد همواره مورد نظر معماران ساختمان بوده است. طراحان ساختماني با كمك اقليم شناسان، از حداكثر امكانات بالقوه ي آب و هوايي هر منطقه استفاده كرده و با ارائه فرمول ها و روش هاي مختلف به طراحي مساكني مي پردازند كه بر اساس شرايط آب و هوايي منطقه مناسب باشد.

    در اين مقاله سعي شده است نوع معماري همساز براي آسايش، يا عدم آسايش انسان بر اساس مدلها و شاخص هاي زيست محيطي مانند: ميسنارد، بيكر، گيوني ، ماهاني و دماي مؤثر و با استفاده از آمار ايستگاه هواشناسي سينوپتيك تبريز طي سالهاي (1384-1364) مورد ارزيابي قرار گرفت.

    نتايج بدست آمده از اين مقاله نشان مي دهد كه بر اساس روش بيكر در فصل زمستان شرايط محيطي سرد و در بهار و پاييز شرايط محيطي ملايم و مطلوب مي باشد. بر اساس روش ميسنارد در ماه هاي ارديبهشت، خرداد، مرداد، شهريور و مهر حالت آسايش برقرار است و در بقيه ماه هاي سال شرايط آسايش چنداني وجود ندارد. براساس روش گيوني 8 ماه از سال در محدوده آسايش و 4ماه از سال بدون محدوده آسايش قرار مي گيرند. بر اساس روش ماهاني بهترين جهت استقرار ساختمان ها در جهت شمالي – جنوبي با محور شرق – غرب مشخص مي گردد كه بهترين جهت براي بهره مندي از انرژي خورشيد براي گرمايش در مواقع سرد سال مي باشد. براساس روش دماي مؤثر در ماههاي سرد سال نياز بيشتري به گرماي خورشيد وجود دارد و مي بايست در فصول سرد سال از اتلاف انرژي گرمايي داخل ساختمان به نوعي جلوگيري كرد.

 ..........................................................................................................................................

     نویسندگان:

     مهندس محمد جديري عباسي[1]

     مصطفي قربان موحد[2]

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

     شماره ۵۱    مجله علمی - پژوهشی پیام مهندس