در یاد بود برادرزاده مرحوم و عزیزم "هادی (علیرضا)" 

در دل من چیزیست

 مثل یک بیشه ی نور..

  مثل خواب دم صبح

   وچنان بی تابم

    که دلم می خواهد

     بروم تا سر کوه

      بدوم تا ته دشت

       دورها اوییست که مرا می خواند...

                          

الف )   مي خواستم زندگي کنم ، راهم را بستند
          ستايش کردم ، گفتند خرافات است
          عاشق شدم ، گفتند دروغ است
          گريستم ، گفتند بهانه است
          خنديدم ، گفتند ديوانه است
          دنيا را نگه داريد ، مي خواهم پياده شوم.

----------------------------------------------------------------------------

ب )   زنده بودن را به بيداري بگذرانيم که سالها به اجبار خواهيم خفت.

----------------------------------------------------------------------------

ج )    انسان به اندازه اي که به مرحله انسان بودن نزديک مي شود

        احساس تنهايي بيشتري مي کند.

----------------------------------------------------------------------------

 ح )  انسان عبارت است از يک ترديد. يک نوسان دائمي. هر کسي يک سراسيمگي بلاتکليف است.

----------------------------------------------------------------------------

د )   مادرم ميگفت عاشقي يک شب است و پشيماني هزار شب؛

       هزار شب است پشيمانم که چرا يک شب عاشقي نکرده ام

---------------------------------------------------------------------------

ذ )   گاه گاهي به يادت غزلي مي خوانم

      تا نگويي که دلم غافل از آن عهد و وفاست

      خوب رويان همه گر بادل من خوب شوند

     خوبِ من، با همه خوبان, حساب توجداست!

 ---------------------------------------------------------------------------

                                      خوبم:

                                         خوب بخواب.

                                                        هادی عزیزم راحت بخواب

                                         و بدان که:

                                         مرگ پایان کبوتر نیست.

                    هادی جان:

                                         ما داغ فراق دیده بودیم

                                         افسانه غم شنیده بودیم

                                         اما غم تو جگرگداز است

                                         دردی است که قصه اش دراز است.

                         

هادی (علیرضا) جان درود و سلام ما را به پدر بزرگ نازنین و عموی شهیدت برسان.

                              

                                                                   در سوگ علیرضا (هادی) جدیری عباسی

                                                                    متولد: تبریز - ۱۳۶۸

                                                                    مرگ: تبریز - ۱۳۹۰

                                                                    سن: ۲۲ سال

                                                                    زندگی پر از :  شادی - شور

                                                                                       نجیب - درستکار - راستگو

                                                                                       جوانی به تمامی معنا