معماري همانند برخي از رشته هاي فني همچون، سازه، برق و مكانيك كه هميشه در پروژه ها روند مشخص و پيس بيني شده اند را دارند، نمي باشد.

     معماري، پلي ميان فن و هنر است. معماري رشته اي گسترده و داراي شاخه اي مختلفي است. هر معماري همچون هر هنرمندي ممكن است سبك و روش و شيوهاي براي خود داشته باشد. اين به معني بي قاعده بودن كار طراحي معماري نيست بلكه در چارچوب معيارها و ضوابط حاكم بر طرح، به روش هاي مختلفي مي توان طراحي معماري نمود. 

     ممكن است برخي از معماران در ابتدا به طراحي حجم و فرم كلي بنا بپردازند و سپس وارد جزئيات پلان بشوند. و گاهي ممكن است معماراني از جزئيات شروع به طراحي نمايند و كليت خود به خود و آرام آرام به وجود آيد.

    شايد معماري در ذهن خود به طراحي همزمان حجم و پلان و كليات و جزئيات بپردازد.

      عده اي هميشه به سبك خاصي طراحي مي كنند و عده اي تابع خواسته هاي كارفرما و جامعه هستند. برخي از معماران معتقدند كه معماري از جامعه تأثير مي پذيرد و يا بايد بپذيرد و برخي ديگر معتقداند كه معماري بايد بر جامعه و روابط انسان ها تأثير بگذارد.

     گاهي ممكن است معماري در ذهن خود دغدغه اي داشته باشد و اين دغدغه را در هر پروژهاي ( بدن توجه به عملكرد پروژه) به فرم هاي معماري تبديل نموده و نشان دهد و يا در هر پروژه اي دنبال ايده و كانسپتي مناسب با عملكرد آن پروژه باشد.

    به هر حال طراحي معماري روش واحدي ندارد ، ما نيز در اينجا به دليل كلي بودن بحث از بيان روش و شيوه اي خاصي اجتناب مي نماييم.