معماري نئوكلاسيك
معماران نئوكلاسيك همچون معماران پست مدرن توجه به گذشته دارند؛ ولي يك اختلاف عمده بين اين دو ديدگاه نسبت به تاريخ وجود دارد. معماري پست مدرن در پي هويت انسان است و تاريخ هر قوم و ملتي از نظر آنها به عنوان بخشي از هويت آن ملت تلقي ميشود.
لذا آنها تاريخ فرهنگي و كالبدي و همچنين دستور زبان معماري هر قومي را در معماري خود منطقه نمايش ميدهند. منتها اين نمايش به صورت تقليد از موارد فوق نيست.
ولي معماران نئوكلاسيك همچون "كونيلنتري" انگليسي (يكي از نظريه پردازان سبك نئوكلاسيك) معتقدند كه "نظمهاي كلاسيك الهاماتي آسماني و مقدس هستند". پس تغيير دادن آنها صحيح نيست. اگر خواسته باشيم اين سبك را در يك جمله تعريف كنيم، ميتوان گفت:
ساختمان نئوكلاسيك، پوستهاي كلاسيك بر روي امكانات مدرن است.
معماران اين سبك، معماري كلاسيك را يك معماري لايزال و بيزمان ميدانند.
اصول اين معماري همانند نظم، تناسب، تقارن، هماهنگي و كمال كه در زمان يونان باستان براي خانه خدايان طراحي شده بود اصولي جاودانه است. معبد پارتنون (447- 438 ق.م) در آتن كه ميتوان آن را نماد شاخص معماري كلاسيك تلقي كرد، معبدي است كه تماماَ بر اساس اصول رياضي و تناسبات هندسي طراحي شده است.
محمد جديري عباسي
